Aby pomóc dorosłym zrozumieć, skąd wynikają pewne zachowania młodszych dzieci na drogach, Instytut Transportu Samochodowego zestawił informacje dotyczące funkcjonowania ich zmysłów oraz czynności intelektualnych na tym etapie rozwoju.
Widzenie
- Pole widzenia dziecka mieści się na wysokości około 1 m nad ziemią,
- Kąt widzenia osoby dorosłej wynosi 180°, natomiast dziecka w wieku do 8 lat – 70°, dlatego dziecko widzi tylko to, co jest przed nim,
- Dzieci słabo odróżniają odcienie barw. Mają trudności z dostrzeżeniem małego ciemnego samochodu na tle szarej nawierzchni,
- Potrzebują około 3-4 sek., aby odróżnić stojący samochód od samochodu jadącego powoli,
- Mylą pojęcia “widzieć” i “być widziany”. Wydaje się im, że jeśli oni widzą samochód, również kierowca tego samochodu ich widzi,
- Dzieci mają trudności z rozróżnieniem wielkości i odległości. Myślą, że mały samochód jest bardziej oddalony niż duża ciężarówka.
Słyszenie
- Dziecko ma dobry słuch, ale nie jest w stanie określić dokładnie źródła dźwięków,
- Hałas, szczególnie dotkliwy w dużych miastach, rozprasza dziecko i utrudnia mu koncentrowanie się na ruchu drogowym,
- Dziecko reaguje tylko na jeden dźwięk jednocześnie, ten który jest dla niego najważniejszy.
Zależność przyczynowo-skutkowa
- Dziecko w młodszym wieku szkolnym w ruchu drogowym ma trudności ze zrozumieniem zależności pomiędzy przyczyną i skutkiem,
- Często nie potrafi prawidłowo przewidzieć, jak zmieni się sytuacja na drodze.
Ocena odległości
- Dziecku droga wydaje się krótsza, jeśli na jej końcu znajduje się obiekt, którym jest zainteresowane,
- Dzieci nie mają poczucia czasu – czas płynie dla nich najszybciej, gdy się bawią,
- Prędkość jest stosunkiem odległości i czasu – dziecko, które ma trudności z oceną odległości i upływem czasu, nie potrafi także prawidłowo ocenić prędkości.
Pozostałe
- Dziecko nie potrafi myśleć jednocześnie o kilku rzeczach na raz i reagować na nie,
- Osoby, miejsca i przedmioty znane dziecku dają mu fałszywe poczucie bezpieczeństwa,
- Dziecko utożsamia samochód z przyjaznym przedmiotem, kojarzącym się z przyjemnością. Sądzi także, że kierowcy, najczęściej identyfikowani z rodzicami, nie mogą wyrządzić mu krzywdy,
- Dziecko myśli, że przejście dla pieszych, szczególnie gdy jest wyposażone w sygnalizację świetlną, jest miejscem, gdzie nie może stać się nic złego i zapomina o zagrożeniach,
- Dzieci uczą się zachowań w ruchu drogowym przede wszystkim przez naśladownictwo (modelowanie), czynności, które przedtem wykonywał ktoś inny np. rodzice, dziadkowie, rodzeństwo, koledzy, nauczyciele,
- Dziecko naśladuje dorosłych w ruchu drogowym, ale może wyciągać błędne wnioski z ich obserwacji,
- Rodzice to pierwsi najważniejsi nauczyciele. Muszą umożliwić dziecku zrozumienie, dlaczego czegoś nie wolno oraz pokazać, jak należy się zachowywać dostarczając pozytywnych wzorców zachowań.
Źródło: http://edroga.pl/mobilnosc/dzieci-w-ruchu-drogowym-050511609